عصا

بچه که بودم ، یه بار از مامانم پرسیدم ؛ چرا منو زاییدی ؟ تو چهل سالگی ؟ سر پیری ؟ همونطوری که سرش پایین بود گفت : برای اینکه تو روزگار پیری ، عصای دستم باشی . از اون روز خیلی نگذشته بود ، که رفت . رفت و ... . ا

حالا شده ام عصای دست خواهرا و برادرایی که هر روز یکیشون میافته به روغن سوزی

خیلی بده که ، فلسفۀ به وجود اومدن یه آدم ؛ نیاز باشه ، نیاز به یه عصا