لازم به ذکر است که در اینجا مجال گفتن چرایی این مشکلات نیست ؛ چرا که خود بحثی روانشناسانه و جامعه شناسانه میطلبد
ایرانی، راننده ایست که مسیر 500 متری (که تا دیروز 100 تومان بود) را به یک باره ( چون بنزین گران شد ) 200 تومان می گیرد . چرا که می داند،آن تعداد اندکی که گاهی اعتراض می کنند ،رفته رفته تمام میشوند
ایرانی صاحبخانه ایست که ارزش خانه اش ظرف 300 روز ، دو برابر میشود و(با وجود اینکه میداند درآمد مستاجرش تغییری نکرده است) به جای پول رهن ، اجاره ای سه برابرقبلی میخواهد
ایرانی ، مغازه داریست که جنس خود را بر اساس قیافۀ مشتری ، قیمت گذاری می کند
- با وجود تمام احترامی که برای معلمان قائلم - ایرانی ، معلمیست که ، با وجود اینکه در مدرسه ای غیر انتفاعی تدریس میکند ؛ سر کلاس به اندازۀ کافی انرژی نمیگذارد ، تا معلم سرخانه بشود و ساعتی (حداقل)30000 تومان بگیرد
ایرانی ، مردی است که با دیدن ساق پایی ، تار مویی ، به راحتی تحریک میشود و هر چه در ذهن بیمارش است ، با نیشخندی ؛ به زبان می آورد
ایرانی ، در جمع آوری امضا (البته به شکل اینترنتی!) برای مخالفت با فلان عمل دولت ، همیشه آماده است ؛ ولی برای مبارزۀ رو در رو ... ، ترجیح میدهد که دیگران این کار را انجام بدهند
ایرانی، کسی است که انتقام نداشته هایش را از بالاشهری ها میگیرد
شعارمن این است: آنچه برای خود نمی پسندی ، برای دیگران نپسند و آنچه برای خود می پسندی - نیز- برای دیگران نپسند . من ، خودخواه شده ام و بدخواه دیگران
ایرانی ، منم ، منی که فقط نالیدن را خوب میدانم . منی که ، مهدی وار ، منتظر ظهور یک ناجی هستم تا مرا از شر اهریمنان رها کند . گاهی به شاهزاده فلانی التماس میکنم ، گاه به فلان آخوند ؛ گاهی هم به فلان دکتر و فلان تیمسار. و البته ، هر گاه که لازم باشد ، به راحتی ، زیر آب همان ناجی را میزنم !ا
مرا چه شده است ؟ حتی حال فکر کردن به آنرا نیز ندارم
